به گزارش خبرگزاری حوزه از یاسوج، استان کهگیلویه و بویراحمد، یکی از استان‌های با بافت عشایری و عشیره ای در کشور محسوب می‌شود که سنت های حسنه ایرانی-اسلامی در چنین نوع از زندگی همواره جریان داشته است.

در زندگی عشایری و عشیره‌ای طلاق به ندرت اتفاق می افتاد و اعتیاد و خودکشی در چنین نوعی از بافت زندگی جایگاهی نداشت.

ارتباطات مردم در چنین نوع از زندگی به گونه‌ای بود که هیچگاه در مشکلات خود را تنها نمی دیدند و سنت حسنه «کاسه بهره» اوج زیبایی چنین ارتباط تنگاتنگ مردمی در جامعه عشیره‌ای و عشایری بود.

اما در سال‌های اخیر با از بین رفتن چنین ارتباطی و گذر از زندگی عشایری و شهرنشینی موجب گردید آسیب‌های اجتماعی به سرعت و با شدت در استان رواج پیدا کند آسیب‌هایی که گاهاً در این استان بیش از سایر استان ها اتفاق می‌افتد و نمونه آن آسیب اجتماعی مرگباری است که در سال‌های اخیر میان دختران دیشموکی به وفور اتفاق می‌افتد.

متاسفانه چنین آسیب‌هایی تنها مربوط به یک یا دو منطقه از استان نیست بلکه شاهد رخ دادن اتفاقات تلخ در همه مناطق استان از بهمئی گرفته تا لنده و باشت و دنا و از جمله در یاسوج مرکز استان هستیم.

شاید یکی از دلایل اصلی آن را بتوان به ضعف دستگاه‌های فرهنگی در کهگیلویه و بویراحمد جهت تقابل و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی یاد کرد.

استانی که به گواه آمار کمترین تعداد مسجد را در خود داشته و بنا به گفته نماینده ولی فقیه تنها استانی در کشور است که مهدیه ندارد و محل تخصصی برای اجتماع زنان استان کهگیلویه و بویراحمد تاکنون در نظر گرفته نشده است.

گذشته از این؛ ضعف در زیرساخت‌های فرهنگی و هنری ورزشی نیز خود از دیگر دلایل بروز آسیب‌های اجتماعی در کهگیلویه و بویراحمد به شمار می‌رود استانی که با داشتن این همه استعداد و ظرفیت یک تیم فوتبال باشگاهی در رده ملی ندارد در حالی که سال‌ها پیش تیم فوتبال شهرداری یاسوج در سطح اول فوتبال کشور هنرنمایی می‌کرد و بسیاری از جوانان و نوجوانان را جذب و شیفته خود کرده بود و هر فرصتی برای پرداختن به آسیب های اجتماعی مثل اعتیاد و روی آوردن به دخانیات را نداشتند.

استانی که در زمینه هنر و به خصوص هنرهای نمایشی از جمله تئاتر در کشور سرآمد بوده و بازیگران نویسندگان و کارگردانان بسیاری از کهگیلویه و بویراحمد تاکنون به کشور معرفی شده‌اند و نمایش های استان در جشنواره های ملی و بین المللی متعددی درخشیده‌اند.

با این تفاسیر می‌بایست در سپردن مسئولیت دستگاه‌های فرهنگی استان با وسواس و بینش جدید عمل کرد مدیران کارآمد مرتبط گزینش شوند تا بتوانند ارتباط موثر از مرکز برای جذب بودجه ها و منابع فرهنگی داشته باشند چنان که در ۸ سال گذشته مدیریت‌های فرهنگی توفیقی در تحرک و اصلاح و کمک به ایجاد آثار فاخر فرهنگی نداشتند.

یادداشت از؛ امیر امیرپور، فعال فرهنگی-رسانه‌ای

انتهای پیام/